Bati Dark

Jedyną aktywną destylarnią na Fidżi jest South Pacific Distillery, która funkcjonuje od przeszło czterdziestu lat, produkując rum również kontraktowo. Rum Co. of Fiji nie jest jej właścicielem, lecz podmiotem równoległym; spółką zależną wchodzącą w skład szerszego konglomeratu Paradise Beverages, a jeszcze szerzej Coca-Cola Amatil.

W 2014 roku uradzono, że fidżyjski rum zaprezentuje się światu suwerennie. Powstały dwie linie produktowe; ekskluzywna wywodzi nazwę od przywódców plemiennych ratu, pośledniejsza nawiązuje do nieustraszonych wojowników bati. Początkowy design produktu nie sprostał oczekiwaniom międzynarodowej klienteli, więc zadanie zrewolucjonizowania tożsamości marki oddelegowano australijskiej pracowni The Creative Method. Autorska typografia, subtelne ryciny na kształt polinezyjskiej sztuki zdobienia ciała, zgrabne zestawienie vintage z moderną - very appealing to me. Marka zwiększyła globalny zasięg, wzrosły dochody.

Niemniej jednak następująca kampania reklamowa spotkała się lokalnie z krytyką. Adwersarzom nie odpowiada instrumentalizacja tradycyjnych wzorów kulturowych; nie dość że demoralizujący alkohol, to jeszcze afirmacja przemocy i powielanie stereotypów. Rzućmy może okiem na logotyp. Kolonialna szabla krzyżuje się z totokią, czyli ciosanym z twardego drewna młotem bojowym, będącym symbolem statusu, choć głównie służącym do przekłuwania wrogich czaszek. Fidżi czasów przedkolonialnych można śmiało przyrównać do stanu natury Hobbesa, wojny każdego z każdym.

Nieco później Brytyjczycy zaszczepili na wyspach rugby, który Fidżyjczycy pokochali i uczynili sportem narodowym; na całą populację 900 tyś. mieszkańców przypada 80 tyś. zawodników. Rugby pozwala skanalizować regionalny szowinizm, a jednocześnie umacnia poczucie wspólnej tożsamości narodowej, jednocząc członków różnych grup etnicznych kibicami wspólnej sprawy. Na cześć zwycięzców igrzysk olimpijskich w rugby siedmioosobowym wprowadzono nawet do obrotu banknot o nominale siedmiu dolarów. Gracze określani są wojownikami; na drużynę narodową woła się tu Fiji Bati. 🏉

Archipelag pacyficzny Fidżi powstał w wyniku erupcji wulkanicznych, zapoczątkowanych 150 milionów lat temu. Klimat równikowy wilgotny umożliwia wegetację 2600 gatunkom roślin. Gleby wulkaniczne praktycznie nie wykazują erozji, stąd trzcina cukrowa uprawiana jest organicznie. Surowiec zbiera się ręcznie. 80% melasy destylowane jest w kolumnach; 20% w alembiku, pochodzącym z nowozelandzkiej destylarni Willowbank, zamkniętej w 1997 roku. Oba komponenty starzone są oddzielnie przez dwa lata w poburbonowych beczkach z dębu amerykańskiego. Blend filtrowany jest za pomocą węgla aktywnego, pozyskanego z łupin orzecha kokosowego. To wydajniejsza metoda niż przy użyciu węgla drzewnego czy torfowego.

Znad kieliszka unosi się nieco maślana woń; dominuje przypalony karmel, w tle mirabelki. W smaku odznacza się wyraźnie pomelo; akcenty eukaliptusa i imbiru. W posmaku kakao, uzupełnione gałką muszkatołową.