Compagnie des Indes Jamaica 5 years

Compagnie des Indes to z francuska Kompania Wschodnioindyjska, choć funkcjonująca tu jako termin generyczny, bo bez sprecyzowanego rodowodu (czy to brytyjska, holenderska, francuska, duńska czy szwedzka).

Pomysłodawca brandu i producent - Florent Beuchet - sam przyznaje, że nie zgłębiał historycznych zawiłości, a nazwę wybrał ze względów marketingowych, jako że kompanie sprowadzały ekskluzywne i pożądane w Europie towary (jak goździki, cynamon, pieprz, jedwab czy ambrę). Choć początkowo handel oceaniczny był nad wyraz ryzykownym przedsięwzięciem to pomyślnie zakończona wyprawa przynosiła gigantyczne zyski.

Konotacje mają jednak to do siebie, że mogą się rozminąć z zamierzonymi. Na mocy przyznanych monopoli kompanie regulowały bowiem handel między europejskimi metropoliami a podległymi koloniami. To dla nich wykreowano instytucję spółki akcyjnej, ograniczającej odpowiedzialność akcjonariuszy do wysokości zainwestowanego wkładu. To w ich interesie lobbowali parlamentarzyści, jako że sami władali pokaźnymi pakietami akcji przynoszącymi sążniste dywidendy. To spośród polityków i w uznaniu zasług za przepchnięcie korzystnych ustaw, awansowano na wysokie stanowiska w kompanii.

Tytułem przykładu w szczytowym okresie wartość Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej równałaby się zsumowanej kapitalizacji dwudziestu współcześnie największych spółek (Apple, Amazon, Microsoft, Facebook,..). Natomiast Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska zarządzała 200 tysięczną armią (to w 1800 roku dwukrotność wojsk imperium) i w imieniu Korony dysponowała prawem wypowiadania wojny (prywatna korporacja!); wprowadzała do obrotu opium w niezależnych Chinach; bezwzględnie ściągała podatki z głodującego Bengalu. Ostatecznie okazała się "zbyt duża żeby upaść", co brzmi też jakby znajomo.

Pozytywy? Ostatecznie kolosa powalili szarzy ludzie, skoro buta i pazerność przekroczyły punkt krytyczny. Morał? Zdeprawowana władza nie opamięta się samoczynnie; to uciśnieni muszą upomnieć się o swoje prawa. ✌️

Florent Beuchet dorastał w rodzinie burgundzkich winiarzy (Diva Wine), którzy zainteresowali się destylatami (Les Fils d’Emile Pernot, Banks). Z własnym projektem wystartował w 2014 roku i za pomocą brytyjskich i holenderskich importerów zbudował szerokie portfolio (doliczyłem 111 wariantów), aczkolwiek ostatnio coraz częściej samodzielnie pozyskuje beczki z źródłowych destylarni. Single casks dostępne są do wyczerpania zapasów, blendy oferowane długotrwale. Florent trafnie dostrzegł, że przygodny konsument nieco utracił styczność z autentycznym rumem, bo na rynku zbyt dużą popularnością cieszą się produkty hochsztaplerskie.

Autentyczny rum czyli jaki? Ano taki nie poddany dosładzaniu, bez sztucznych dodatków i opisany zgodnie ze stanem faktycznym. W jakim stopniu można powyższe zagwarantować jako independent bottler? W znacznym, bowiem większość przekłamań odbywa się przy butelkowaniu, a CDI butelkuje we własnym zakresie.

Producent nierzadko rozpowszechnia rumy z mniej oczywistych, bardziej egzotycznych lokalizacji. Na dzisiejszy deser wybrałem jednak pozycję klasyczną 'CDI Jamaica 5 years'. Blend, na który składają się rumy z Clarendon i Worthy Park, oba z destylacji alembikowej, oba starzone w kraju pochodzenia przez minimum pięć lat w poburbonowych beczkach dębowych. Butelka zawiera 7 gram organicznego syropu z trzciny cukrowej. Blend ostał się w ofercie od brandowego debiutu (2014).

Jawnie owocowy aromat: świeżych bananów, melona, mirabelek, limetki. W smaku renkloda, przebita białym pieprzem. Dalej grusza Bonkreta Williamsa i akacjowy miód. W posmaku słodkie białe winogrona i olejek migdałowy.