Doorly's XO

Richard Seale, gorący orędownik wprowadzenia oznaczeń geograficznych (GI) dla barbadoskiego rumu, mówi o odwróceniu kolonialnych zależności. W takim razie zwróćmy się ku nauczycielce życia - historii, niech wskaże nam więź łączącą teraźniejszość z przeszłością.

Brytyjczycy zakładają kolonię na Barbadosie (1627), a wyspę gruntownie karczują pod uprawę trzciny cukrowej. Do pracy zaprzęgają Afrykańczyków, naturalnie wbrew woli. Katorżnicza praca na plantacjach skutkuje wysoką śmiertelnością, stąd potrzeba stabilnego łańcucha dostaw ...darmowej siły roboczej. Wolumen? Kilkaset tysięcy dusz.

Cukier jest na europejskich rynkach towarem wysoce pożądanym i wybitnie deficytowym; stąd plantatorzy zbijają fortuny, a europejska centrala niezbędne środki na imperialną ekspansję. Barbados przemodelowano w społeczeństwo niewolnicze, stanowiące koło zamachowe brytyjskiej gospodarki merkantylnej. I tak przez dwa stulecia; aż Europejczycy znaleźli tańsze źródło pozyskiwania cukru - swojskiego buraka. Tym gorzej dla Barbadosu, państwa w całości opartego na monokulturze trzciny cukrowej.

Płaszczyzna makro za nami, rzućmy okiem na skalę mezo. W 1906, pod pozorem uszczelnienia systemu podatkowego, uchwalono Rum Duty Act,  zgodnie z którym, barbadoskie destylarnie mogą dystrybuować rum jedynie w ilościach hurtowych. Lukę na rynku wypełniają liczni bottlerzy; skupujący, blendujący i butelkujący rum pod własnym szyldem. Martin Doorly & Co. powstaje w 1920,  R.L. Seale w 1926. Pierwszy góruje jakością i eksportuje rum za granicę, drugi celuje w rynek wewnętrzny i stopniowo przejmuje konkurentów (ESA Field, Alleyne Arthur).

Zejdźmy więc do skali mikro, przyjmijmy perspektywę jednostkową. Richard włącza się w działania firmy rodzinnej R.L. Seale w 1993; w roku pozyskania brandu Doorly’s. Natomiast w następnym pozyskuje posiadłość po XVII-wiecznej cukrowni Foursquare, w której rozpoczyna własną destylację (1996). Tym samym dokonuje swoistej rewolucji w rodzinnym biznesie; z merchant blendera przekształca się w pełnoprawnego wytwórcę.

No dobrze, wróćmy do wspomnianego na wstępie upiora (post-)kolonializmu. Richard Seale wierzy w zasadność i skuteczność ustanowienia oznaczeń geograficznych. Wszak powiązanie wszystkich procesów produkcyjnych z miejscem pochodzenia wesprze barbadoską gospodarkę; w przeciwnym razie zmaterializuje się déjà vu - zyski ponownie zostaną wytransferowane za granicę.

Jest jeszcze coś. Richard ufundował ($320,000) stypendia dla naukowców, zgłębiających temat „Dziedzictwa przemysłowego Barbadosu: Historia cukru i rumu”. Projekt przebiega we współpracy z UNESCO na rzecz promocji światowego dziedzictwa kulturowego. Fundatorowi zależy na obiektywizmie, stąd pieczę naukową obejmie ‘Katedra Historii i Filozofii’ jamajskiego University of the West Indies, tak aby badania uniezależnić od konkretnego interesu korporacyjnego.

I na koniec: pięćdziesiąt pięć lat po odzyskaniu niepodległości (1966), Barbados wypowiedział przysięgę wierności brytyjskiej królowej Elżbiecie II i ogłosił się republiką (30.11.2021). Na uroczystości barbadoska pani premier Mia Mottley mianowała Rihannę bohaterem narodowym, życząc jej, sobie, mieszkańcom: “May you continue to shine like a diamond and bring honor to your nation by your works, by your actions and to do credit wherever you shall go”.

Wraz z nastaniem nowego millenium Richard Seale wykreował Doorly’s XO (2000/2001), który odniósł międzynarodowy sukces i zwrócił oczy całego świata ku jego twórcy.

Większość melasy Foursquare importuje z Gujany. Fermentacja dwuetapowa z użyciem drożdży południowoafrykańskich. Rum jest blendem w przeważającej części pochodzącym z destylacji kolumnowej (twin column continuous still), lecz nadal z istotnym komponentem alembikowym (classic pot/double retort). Blendowanie odbywa się przed złożeniem rumu do beczek. XO jest jedynym wariantem linii Doorly’s pozbawionym deklaracji wieku.

Rozumiem, że dzięki temu zabiegowi producent zyskuje na elastyczności i wiem, że wprowadził produkt przed laty. Desygnat XO w świecie koniaku oznacza minimum sześcioletnie starzenie, a Richard Seale cieszy się nieposzlakowaną opinią. Warunek zostaje spełniony; rum trafia na pięć lat do beczek poburbonowych (Jack Daniel’s), a następnie od roku do trzech do beczek po oloroso sherry (z Jerez de la Frontera).

Zapach granatu, olejku różanego, moreli zroszonej limetką; w tle dąb. Smak gorzkich orzechów, pieprzność i kawa. Cynamonowe toffi i skórka grejpfrutowa. Dębowa gorzkość w posmaku.