El Dorado 15

W XVIII wieku na obszarze obecnej Gujany prosperowało 300 destylarni. Warunki operacyjne pogorszyły się jednak z biegiem lat: zniesienie niewolnictwa (sic!), ekspansja europejskiego cukru buraczanego, konsolidacje brytyjskiego Booker Group, zawirowania po odzyskaniu niepodległości, nacjonalizacja. Wreszcie zwolnienie socjalistycznego uścisku i w początkach lat 90-tych utworzenie - z ostatnich ośmiu ostałych destylarni - kooperacji Demerara Distillers Limited wraz ze sztandarowym El Dorado Demerara Rum.

DDL intensywnie inwestuje w rozwój, również w kapitał ludzki, stosuje ekologiczne rozwiązania. DDL posiada niepodważalną jakościową przewagę konkurencyjną w postaci historycznych i nadal stosowanych, unikalnych na skalę światową drewnianych alembików. DDL może wyprodukować rocznie do 20 mln czystego alkoholu, zarówno na własny użytek jak i kontraktowo. Taki wynik to ścisła czołówka na Karaibach. To imponuje, że w Gujanie - biedniejszym kraju Ameryki Południowej - operuje spółka publiczna, której rozsądne i odpowiedzialne zarządzanie przynosi międzynarodowy i w pełni zasłużony sukces.

Przed Gujaną otwierają się nowe możliwości. Odkryte przed paroma laty złoża ropy naftowej oznaczają petrodolary. Dużo petrodolarów. Tymczasem kolonializm wraca do Gujany niczym bumerang, tym razem w formie koncernowej. Połowę zysków z eksploatacji zainkasuje ExxonMobil, podczas gdy w większości takich kontraktów państwa zachowują 3/4 wpływów.

80% powierzchni Gujany stanowią tropikalne lasy deszczowe, a nazwę kraju tłumaczy się jako 'ziemię wielu wód'. Bliskość równika sprawia, że jest tu goręcej niż na 'właściwych' Karaibach. Zbiory prowadzi się jedynie na lokalnej trzcinie cukrowej Demerara. Fermentacja trwa do 26 godzin. Na blend składa się 20 rodzajów rumu, wydestylowanych z Wooden Coffey Still, Two-Columns Metal Coffey Stills, Double Wooden Pot Still i Single Wooden Pot Still. Drewnianych alembików nie zaznamy nigdzie indziej. Najmłodszy składnik blendu ma 15 lat, pozostałe mogły być poddane starzeniu nawet i o 10 lat dłużej. Destylat dojrzewa w dębowych beczkach po burbonie. Przy całej sympatii, którą darzę projekt DDL, trudno mi pogodzić się z wynikami testów na zawartość cukru, wykazujące dodatek 31 gram na litr gotowego produktu.

Aromat dojrzałych bananów, toffi, powideł śliwkowych, kwaśnej kawy. A jak sobie uzmysłowisz to przeniklwie - brązowego cukru. W smaku kremowe toffi w oparach dębowego dymu. W finiszu rozgrzewający dąb i skórka pomarańczowa.