Lazy Dodo Single Estate

Nie każde państwo może się poszczycić łodygą trzciny cukrowej zawartą w herbie. Jednak Grays - przy wyborze nazwy dla swojego brandu - zainspirował się inną jego składową. 

Tarczę herbową Mauritiusa podtrzymują bowiem: dodo i sambar. Pierwszy z wymienionych wymarł, drugi widnieje na liście gatunków narażonych na wymarcie. Lazy Dodo - w zamyśle - ma zwrócić uwagę konsumentów na problem zagrożonej przyrody; tak aby pozostałe przy życiu gatunki nie podzieliły smutnego losu endemicznego ptaka nielota.

Bo kres ewolucji dodo dokonał się w żołądkach europejskich żeglarzy, których zresztą trudno winić o deficyt ekologicznej wrażliwości, skoro ufny nielot stanowił łatwy kąsek, a współcześni postrzegali zwierzęta zgodnie z duchem epoki, a więc jedynie w wymiarze użytkowym (ostatni żywy osobnik widziany w 1662). 🍗

Tymczasem sambar przetrwał i z presją człowieka na przyrodę zmaga się po dziś dzień i na co dzień. Jak? Bezpośrednio poprzez wycinki, polowania, urbanizację; tak zanikają naturalne siedliska. Oraz pośrednio poprzez zanieczyszczenie środowiska czy rabunkową eksploatację złóż, a więc czynniki zmieniające klimat.

Sambar nie jest odosobnionym przypadkiem. W ostatnich pięćdziesięciu latach populacja dzikich zwierząt zmniejszyła się o 68%. Natomiast 97% naukowców - w grupie zawężonej do klimatologów aktywnych w tej dziedzinie - uznaje człowieka za inicjatora zmian klimatycznych. Tak wygląda konsensus naukowy. Odmienne zdania nie są wykluczane, ani tym bardziej poddawane cenzurze. 🥼

Tymczasem oficjalna strona zniknęła z sieci. Czyżby dodo ponownie uległ selekcji naturalnej? 🦴

Lazy Dodo zdaje się być pozycją okolicznościową. Nie przynależy do sztandarowej linii produktowej New Grove. Powstał we współpracy Grays z Milhade, familią winiarzy z Bordeaux i dla zwiększenia prezencji na rynku europejskim. Grays jako producent jest samowystarczalny; zbiory trzciny i procesy produkcyjne zachodzą na Mauritiusie, a konkretniej w dystrykcie Pamplemousses. Charakterystyczny terroir: wulkaniczna gleba i słona morska bryza.

Melasa fermentuje od 24 do 48 godzin, a następnie przechodzi destylację kolumnową. Rum trafia do beczek z amerykańskiego i francuskiego dębu; zarówno nowych jak i używanych. Część leżakuje również w beczkach po syropie cukrowym. Okres starzenia wynosi od pięciu do dwanastu lat. Produktu finalnego nie poddano filtracji na zimno. Zrezygnowano z dodatków.

Aromat lukrecji, papai; nieco maślany. Wiórki kokosowe i przejrzałe kiwi. W smaku początkowo toffi, potem rumianek, nuty drzewiaste i herbata earl grey. Finisz herbaty cytrynowo-imbirowej.